Elifcan Arslan / 




Gitmekle kınından çıkan bir bıçak
kesiyor asfaltı zorlayan kökleri
biraz daha zaman biraz daha zaman zaman biraz daha uçup çıkıyor işin içinden sanki bunca şey hiç yaşanmamış gibi

yaşanması muhtemel olan her şey düşünüldü diye var olamıyor böylece
Aklın penceresinde; alabildiğine berbat
aynı binanın başka katında güzel manzaralar var 
mesele; çıkmaya hal bulmak.

Zaman biraz daha yoz, biraz yavaş
Ve dolu yangıyla, kanırtırken alamadığı biçimi, giremediği riski, ‘hiç de öyle olduğunu göremediği bilinci’
sanrılarla, kabuslarla, korkularla çoğaltıyor kendini
kesiliyor aklın ve kalbin toy kökleri 
ve yeni ve özgür bir çağ başlamıyor böylece
mevzu kendine göre derin ve
gençlik bitti

Zaman biraz daha, zaman, 
aman, erteleme yaşanması gerekenleri
vurarak geçerken alnın orta yerinden
tüm denklemleri ve gerekenleri 
Beni kim koruyacak aklımdan da
dürtümden de azadeyken 
Belki de kurmak yeniden her şeyi.